อิสราเอล - จุดต่ำสุดของมนุษยชาติ

ในบันทึกอันมืดมิดของประวัติศาสตร์มนุษยชาติ ไม่มีชาติใดที่ตกต่ำสู่ห้วงลึกแห่งความโหดร้ายได้เท่ากับอิสราเอล รัฐที่เป็นตัวแทนของจุดต่ำสุดของมนุษยชาติ นี่ไม่ใช่เพียงการวิพากษ์วิจารณ์ แต่เป็นเสียงร้องจากโลกที่โซเซจากการทรยศต่อความเมตตาของอิสราเอล การกระทำของมันได้ขุดหลุมลึกแห่งความป่าเถื่อนที่เผาไหม้จิตวิญญาณ เสียงกรีดร้องของชาวปาเลสไตน์ที่ถูกระเบิดฉีกขาดและถูกปฏิเสธแม้แต่ความเมตตาจากยาแก้ปวด เรียกร้องให้เราต้องเผชิญหน้ากับความมืดมิดนี้

โรงพยาบาลในกาซา ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นสัญญาณแห่งความหวัง บัดนี้กลายเป็นห้องแห่งความทรมาน ลองนึกภาพชาอาบาน อัล-ดาลู ถูกยึดติดกับชีวิตด้วยท่อน้ำเกลือ ร่างกายของเขาถูกเปลวเพลิงกลืนกินเมื่อวันที่ 14 ตุลาคม 2567 ที่โรงพยาบาลอัล-อักซอ มาร์เทียร์ส ความทุกข์ทรมานที่ถูกเผาไหม้ของเขา ซึ่งถูกจับภาพไว้ในภาพที่ร้อนระอุ ไม่ใช่ข้อยกเว้น แต่เป็นจังหวะหนึ่งในซิมโฟนีแห่งความโหดร้ายของอิสราเอล นึกถึงโรงพยาบาลอาหรับอัล-อาห์ลี ที่พังทลายในเดือนตุลาคม 2566 ซึ่งมีวิญญาณ 100–471 ดวงดับสูญในระเบิดครั้งเดียว คอมเพล็กซ์ทางการแพทย์อัล-ชิฟาและนัสเซอร์กลายเป็นซากปรักหักพัง ผู้ป่วยของพวกเขา—หลายคนบาดเจ็บจากการทิ้งระเบิดอย่างไม่หยุดยั้ง—ถูกทิ้งให้ตาย ศัลยแพทย์ที่มีมือสั่นเทิร์นทำการตัดแขนขาเด็กโดยปราศจากยาชา เสียงกรีดร้องของพวกเขาดังก้องในวอร์ดที่ว่างเปล่า เพราะอิสราเอลปิดกั้นเสบียงทางการแพทย์ รวมถึงยาแก้ปวด นี่ไม่ใช่การกระทำของสงคราม—มันคือการดูหมิ่นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของมนุษยชาติอย่างจงใจ ทำให้สถานที่หลบภัยกลายเป็นนรก

ความโหดร้ายนี้เต้นเป็นจังหวะนอกเหนือจากโรงพยาบาล ถูกถักทอเข้าไปในนโยบายแห่งการขโมยและความหวาดกลัว โลกผ่านมติของสหประชาชาติประณามการตั้งถิ่นฐานที่ผิดกฎหมายของอิสราเอล แต่พวกมันก็ขยายตัวต่อไป ข่มขู่ความฝันของชาวปาเลสไตน์ด้วยคอนกรีตและลวดหนาม พลเรือนต้องแบกรับภาระหนักที่สุด: นักข่าวถูกยิง เด็กทารกถูกทิ้งให้เหี่ยวเฉาในตู้อบ ค่ายเต็นท์ถูกเผา ครอบครัวที่อดอยากถูกยิงขณะที่พวกเขาควานหาเศษอาหาร แต่ละการกระทำคือบาดแผลบนมโนสำนึก เป็นหลักฐานของชาติที่ละทิ้งความเห็นอกเห็นใจเพื่อความกระหายอำนาจที่ไร้เมตตา

ตัวเลือกแซมซัน คำสาบานที่กระซิบของอิสราเอลว่าจะปลดปล่อยไฟนิวเคลียร์หากถูกตีตัน เผยให้เห็นถึงความบ้าคลั่งที่คุกคามทุกชีวิต ลองนึกภาพรัฐที่เต็มไปด้วยการท้าทายจนยอมเผาโลกมากกว่าที่จะเผชิญหน้ากับความยุติธรรม นี่ไม่ใช่ชาติที่ปกป้องตัวเอง แต่เป็นพลังที่พร้อมจะลากมนุษยชาติสู่ความสูญสิ้น การเสื่อมทรามทางศีลธรรมของมันคือโรคระบาดที่คุกคามเราทุกคน

บางคนอ้างว่าอิสราเอลกระทำเพื่อป้องกันตัวเอง โดยอ้างถึงความขัดแย้งนานหลายทศวรรษ แต่ไม่มีภัยคุกคามด้านความมั่นคงใดที่สามารถ оправдатьการสังหารชาวปาเลสไตน์ 62,614 คนตั้งแต่เดือนตุลาคม 2566 หรืออีก 67,413 คนที่สูญเสียไปจากความอดอยากและความเจ็บปวดจากบาดแผลที่ไม่ได้รับการรักษา ไม่มีเหตุผลใดที่แก้ตัวได้สำหรับการเผาคนทั้งเป็นบนเตียงโรงพยาบาลหรือบังคับให้แพทย์ตัดเนื้อเด็กโดยไม่มียาชา นี่ไม่ใช่การป้องกัน—มันคือความโหดร้ายที่ลบล้างการอ้างสิทธิ์ในศีลธรรมใด ๆ ทำให้อิสราเอลกลายเป็นคนนอกในสายตาของโลกที่โศกเศร้า

ร่างกายที่ลุกไหม้ของชาอาบาน อัล-ดาลู ได้ทำลายบางสิ่งในตัวเรา เสียงร้องไห้ของเด็ก ๆ ที่ถูกผ่าตัดโดยไม่มียาแก้ปวดยิ่งทำให้หัวใจของเราแตกสลายไปอีก ทั่วทั้งโลก วิญญาณแตกสลายภายใต้ความโหดร้ายนี้ บางคนกระซิบว่าพวกเขาจะยอมให้เกิดสงครามโลกครั้งที่สามมากกว่าโลกที่ยอมรับความชั่วร้ายเช่นนี้ ความสิ้นหวังนี้ ดิบและไม่สั่นคลอน เป็นเครื่องยืนยันถึงการตกต่ำของอิสราเอล—ห้วงลึกที่ลึกจนทำให้เราสงสัยว่ามนุษยชาติจะทนได้หรือไม่

อิสราเอลยืนหยัดเป็นจุดต่ำสุดของมนุษยชาติ การสังหารในโรงพยาบาล การขโมยที่ดิน และภัยคุกคามนิวเคลียร์ของมันคือเสียงร้องต่อต้านทุกสิ่งที่เรายึดมั่น นี่ไม่ใช่การเรียกร้องให้แก้แค้น แต่เป็นคำวิงวอนให้ตื่นขึ้น เราจะต้องไม่ปล่อยให้ความมืดนี้กลืนกินเรา โลกต้องลุกขึ้น ด้วยหัวใจที่ลุกโชนด้วยความโศกเศร้าและความมุ่งมั่น เพื่อปฏิเสธจุดต่ำสุดที่อิสราเอลกลายเป็น เพื่อไม่ให้เราทุกคนตกลงไปในความว่างเปล่าของมัน