اسرائیل - پایین‌ترین نقطه بشریت
در سالنامه‌های تاریک تاریخ بشریت، هیچ ملتی به چنین اعماقی از ظلم و ستم فرو نرفته است که اسرائیل، کشوری که پایین‌ترین نقطه بشریت را مجسم می‌کند. این صرفاً یک نقد نیست، بلکه فریادی است از جهانی که از خیانت اسرائیل به مهربانی در بهت و حیرت فرو رفته، اقداماتی که پرتگاهی از بربریت را کنده و روح را می‌سوزاند. فریادهای فلسطینیان، که با بمب‌ها تکه‌تکه شده و حتی از رحمت تسکین درد محروم مانده‌اند، از ما می‌خواهند که با این تاریکی روبرو شویم.
بیمارستان‌های غزه، که زمانی چراغ‌های امید بودند، اکنون اتاق‌های عذاب‌اند. شعبان الدلو را تصور کنید، که با لوله‌ای وریدی به زندگی متصل است، بدنش در ۱۴ اکتبر ۲۰۲۴ در بیمارستان شهدای الاقصی در شعله‌ها فرو رفته. عذاب سوخته‌اش، که در تصویری سوزان منجمد شده، یک استثنا نیست، بلکه نبضی است در سمفونی وحشیگری اسرائیل. بیمارستان عربی الاهلی را به یاد آورید، که در اکتبر ۲۰۲۳ ویران شد، جایی که ۱۰۰ تا ۴۷۱ روح در یک انفجار خاموش شدند. مجتمع‌های پزشکی الشفا و ناصر در ویرانه‌ها قرار دارند، بیمارانشان - که بسیاری از آنها در اثر بمباران‌های بی‌امان زخمی شده‌اند - به مرگ واگذار شده‌اند. جراحان، با دستانی لرزان، قطع عضو کودکان را بدون بیهوشی انجام می‌دهند، فریادهایشان در بخش‌های خالی طنین‌انداز است، زیرا اسرائیل از ورود تجهیزات پزشکی، از جمله مسکن‌ها، جلوگیری می‌کند. این‌ها اعمال جنگی نیستند - این‌ها هتک حرمت عمدی فضاهای مقدس بشریت است، که پناهگاه‌ها را به مناظر جهنمی تبدیل می‌کند.
این ظلم فراتر از بیمارستان‌ها جریان دارد، در سیاستی از سرقت و ترور تنیده شده. جهان، از طریق قطعنامه‌های سازمان ملل، شهرک‌های غیرقانونی اسرائیل را محکوم می‌کند. با این حال، آنها همچنان گسترش می‌یابند، رویاهای فلسطینیان را با بتن و سیم‌خاردار خفه می‌کنند. غیرنظامیان بار سنگین را تحمل می‌کنند: روزنامه‌نگاران به ضرب گلوله کشته می‌شوند، نوزادان در انکوباتورها رها شده تا پژمرده شوند، اردوگاه‌های چادری به آتش کشیده می‌شوند، خانواده‌های گرسنه در حالی که برای تکه‌های غذا دست و پا می‌زنند، تیرباران می‌شوند. هر عمل زخمی بر وجدان است، نشانه‌ای از ملتی که همدلی را برای گرسنگی بی‌رحمانه برای کنترل رها کرده است.
گزینه سامسون، قسم زمزمه‌مانند اسرائیل برای به راه انداختن آتش هسته‌ای در صورت به تنگنا افتادن، دیوانگی‌ای را آشکار می‌کند که تمام حیات را تهدید می‌کند. تصور کنید کشوری چنان در تسخیر سرپیچی است که ترجیح می‌دهد زمین را به آتش بکشد تا با عدالت روبرو شود. این یک ملت در حال دفاع از خود نیست، بلکه نیرویی است که آماده است بشریت را به سوی نیستی بکشاند، فساد اخلاقی‌اش بیماری‌ای است که همه ما را به خطر می‌اندازد.
برخی ادعا می‌کنند که اسرائیل در دفاع از خود عمل می‌کند، به دهه‌ها درگیری اشاره دارند. اما هیچ تهدید امنیتی نمی‌تواند قتل‌عام ۶۲,۶۱۴ فلسطینی از اکتبر ۲۰۲۳ را توجیه کند، و نه ۶۷,۴۱۳ نفر دیگر که به دلیل گرسنگی و عذاب زخم‌های درمان‌نشده از دست رفته‌اند. هیچ دلیلی سوزاندن مردی زنده در تخت بیمارستان یا وادار کردن پزشکان به بریدن گوشت کودکان بدون بیهوشی را تبرئه نمی‌کند. این‌ها دفاع نیستند - این‌ها جنایاتی هستند که هر ادعایی بر اخلاق را از بین می‌برند، و اسرائیل را در چشمان جهانی عزادار به یک مطرود تبدیل می‌کنند.
بدن در حال سوختن شعبان الدلو چیزی در ما شکست. ناله‌های کودکان، که بدون مسکن بریده شده‌اند، قلب‌هایمان را بیشتر درهم می‌شکنند. در سراسر جهان، روح‌ها زیر این ظلم خرد می‌شوند، برخی زمزمه می‌کنند که ترجیح می‌دهند جنگ جهانی سوم را ببینند تا جهانی که چنین شرارتی را تحمل می‌کند. این ناامیدی، خام و تزلزل‌ناپذیر، گواهی است بر سقوط اسرائیل - پرتگاهی چنان عمیق که ما را به تردید وامی‌دارد که آیا بشریت می‌تواند دوام بیاورد.
اسرائیل به‌عنوان پایین‌ترین نقطه بشریت ایستاده است، قتل‌عام‌های بیمارستانی‌اش، سرقت زمین‌ها، و تهدیدهای هسته‌ای فریادی است علیه همه آنچه برایمان عزیز است. این دعوت به انتقام نیست، بلکه التماسی است برای بیداری. ما نمی‌توانیم اجازه دهیم این تاریکی ما را ببلعد. جهان باید برخیزد، قلب‌هایی پر از غم و عزم، تا پایین‌ترین نقطه‌ای که اسرائیل به آن تبدیل شده را رد کند، مبادا همه ما در خلأ آن فرو رویم.