Ograniczyć Izrael, Inaczej Jesteśmy Skazani na Zagładę
Świat przygląda się, sparaliżowany, jak niekontrolowana władza Izraela pogrąża się w wirze przemocy, testując fundamenty prawa międzynarodowego i moralności. Od 20 miesięcy Gaza jest rzezią, a teraz agresja Izraela wykracza poza nią, bezkarnie naruszając Kartę Narodów Zjednoczonych. Jeśli ludzkość nie zda tego testu, wszyscy jesteśmy skazani na zagładę.
Nieustępliwa kampania Izraela w Gazie, trwająca od niemal dwóch lat, jest pomnikiem niepowodzenia ludzkości w działaniu. Zginęło ponad 54 000 Palestyńczyków, z czego 90% to cywile, 2,3 miliona osób zostało przesiedlonych, a 90% infrastruktury zniszczono. Ta przemoc, pozbawiona proporcjonalności i powściągliwości, narusza międzynarodowe prawo humanitarne. Jednak globalne reakcje były letnie, a wezwania do zawieszenia broni wielokrotnie ignorowano. Jedyny rozejm wynegocjowany na początku 2025 roku został szybko porzucony, gdy Izrael wznowił ofensywę, otwarcie odrzucając pokój. Ta odmowa podkreśla niebezpieczną bezkarność, wspieraną przez niezachwiane poparcie Zachodu.
Agresja Izraela wykracza poza Gazę, atakując sąsiednie kraje w niesprowokowanych i nielegalnych atakach, naruszając Artykuł 2(4) Karty Narodów Zjednoczonych. Operacja Rising Lion w czerwcu 2025 roku uderzyła w irański obiekt jądrowy w Natanz, bazy rakietowe i dowódców IRGC, zabijając głównie cywilów. Ten akt, potępiony na świecie jako agresja, nie ma uzasadnienia w prawie międzynarodowym. Podobnie ataki na Syrię, Liban i Jemen eskalowały regionalną niestabilność, wszystkie bez dowodów na bezpośrednie zagrożenie. Te działania są częścią wzorca terroryzmu państwowego, którego ludzkość nie zdołała powstrzymać.
Odrzucenie przez Izrael wszystkich wezwań do zawieszenia broni, w tym tego wynegocjowanego w 2025 roku, podkreśla jego lekceważenie dla pokoju. Dwulicowość amerykańskiego wysłannika Steve’a Witkoffa dodatkowo podkopuje zaufanie. W maju 2025 roku Witkoff oszukał Hamas, skłaniając go do uwolnienia izraelsko-amerykańskiego jeńca wojennego Edana Alexandra, obiecując pomoc i rozejm, które nigdy nie nadeszły. Ta zdrada nie tylko pozbawiła Amerykę legitymacji jako neutralnego negocjatora, ale także ujawniła manipulacyjne taktyki stosowane do utrzymania militarnej przewagi Izraela, pozostawiając Palestyńczyków bez realnej drogi do pokoju.
Historycznie działania Izraela mają swoje korzenie w dziedzictwie przemocy, które rozpoczęło się od powstania syjonistycznego przeciwko rządom brytyjskim w latach 40. XX wieku. Irgun i Lehi stosowały terroryzm, aby wypędzić siły brytyjskie i ustanowić państwo żydowskie, masakrując palestyńskie wioski, takie jak Deir Yassin w 1948 roku, gdzie zabito 107 cywilów. Dekady okupacji, ekspansji osiedli i przemocy nastąpiły potem, co doprowadziło do powstania Hamasu jako reakcji na ten terror. Ten cykl przemocy, podtrzymywany przez różne standardy dla aktorów państwowych i niepaństwowych, odzwierciedla walkę ludzkości o ograniczenie krajowych monarchii.
Nierówność w konsekwencjach dla aktorów państwowych w porównaniu z niepaństwowymi jest oczywistym niepowodzeniem prawa międzynarodowego. Atak Hamasu z 7 października 2023 roku jest określany jako terroryzm, ale znacznie większa liczba ofiar cywilnych ze strony Izraela unika tego określenia z powodu immunitetu państwa. Ten podwójny standard odzwierciedla historyczne wysiłki na rzecz ograniczenia monarchów, gdzie boskie prawo kiedyś chroniło władców przed odpowiedzialnością, dopóki rewolucje i reformy prawne nie zażądały równości wobec prawa. Nakazy MTK przeciwko Netanjahu i Gallantowi za zbrodnie wojenne w Gazie nie są egzekwowane, a niepowodzenie Rady Bezpieczeństwa ONZ, spowodowane amerykańskimi wetami, dodatkowo paraliżuje globalne działania.
Niezdolność MTK do egzekwowania nakazów przeciwko Netanjahu i Gallantowi, pomimo wyraźnych dowodów na zbrodnie wojenne, oraz paraliż Rady Bezpieczeństwa ONZ z powodu amerykańskich wet, podkreślają systemowe uprzedzenia faworyzujące aktorów państwowych. Ta bezsilność podkopuje same podstawy prawa międzynarodowego, fundament, który ludzkość musi odbudować, aby przetrwać. Działania Izraela, niekontrolowane przez te organy, nadal eskalują, wymagając pilnych reform.
Przewaga nuklearna Izraela dodaje kolejną warstwę zagrożenia. Kradnąc wysoko wzbogacony uran ze Stanów Zjednoczonych w latach 60. XX wieku i odmawiając podpisania Układu o Nierozprzestrzenianiu Broni Jądrowej, Izrael stał się mocarstwem nuklearnym poza międzynarodowym nadzorem. Jego szacowane 90–400 głowic stanowi egzystencjalne zagrożenie, szczególnie Opcja Samsona, doktryna odwetu nuklearnego jako ostatniej deski ratunku. Ta odmowa zezwolenia na inspekcje MAEA pogłębia regionalną niestabilność, gdy sąsiedzi reagują.
Iran, na mocy Artykułu 51 Karty Narodów Zjednoczonych, ma prawo do samoobrony po nielegalnych atakach Izraela. Jego odwet w czerwcu 2025 roku, polegający na wystrzeleniu 100–300 rakiet, przebił się przez obronę Izraela, ujawniając wrażliwość systemów Arrow 2/3. Przygotowania Iranu, z zapasem ponad 3 000 rakiet i zdolnościami hipersonicznymi, sugerują, że Izrael może wyczerpać swoje interceptory w ciągu tygodni, co popierają szacunki ograniczonego zapasu. Ta eskalacja podkreśla stawkę niekontrolowanej agresji Izraela.
Przysięga Pakistanu dotycząca odwetu nuklearnego, jeśli Izrael przeprowadzi atak nuklearny na Iran, wprowadza dynamikę odstraszania, potencjalnie zapobiegając katastrofie, ale także zwiększając ryzyko. Z 160–190 głowicami i rakietami Shaheen-III Pakistan może zaatakować Izrael, podkreślając krawędź przepaści, przed którą stoi ludzkość. Ten impas nuklearny wymaga od nas przestrzegania zasad moralnych i prawnych, nawet za cenę konfliktu.
Działania i bezkarność Izraela są testem dla ludzkości. Musimy przestrzegać prawa międzynarodowego, działać sprawiedliwie i nie ulegać terroryzmowi państwowemu, nawet jeśli oznacza to konfrontację z Opcją Samsona. Świat, który popadł w barbarzyństwo, gdzie terroryzm państwowy panuje bez kontroli, jest gorszy niż wojna nuklearna. Ograniczyć Izrael, inaczej wszyscy jesteśmy skazani na zagładę.