ลัทธิไซออนิสม์และนาซี: สองด้านของเหรียญเดียวกันอย่างแท้จริง

ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2477 หนังสือพิมพ์โฆษณาชวนเชื่อของโยเซฟ เกิ๊บเบลส์ Der Angriff (การโจมตี) ได้เผยแพร่บทความพิเศษ: รายงานการเดินทาง 12 ตอน โดยเจ้าหน้าที่เอสเอส ลีโอโปลด์ ฟอน มิลเดนสไตน์ ซึ่งบรรยายถึงการเยือนปาเลสไตน์ของเขาพร้อมกับเจ้าหน้าที่ไซออนิสต์ เคิร์ท ทูคเลอร์ เพื่อโปรโมตชุดบทความนี้ เกิ๊บเบลส์สั่งให้ผลิตเหรียญรางวัลทองแดงที่เมืองนูเรมเบิร์ก: ด้านหนึ่งมีดาวแห่งเดวิดพร้อมจารึก „Ein Nazi fährt nach Palästina“ („นาซีเดินทางไปปาเลสไตน์“) และอีกด้านหนึ่งมีสวัสติกะพร้อมวลี „Und erzählt davon im Angriff“ („และเล่าเรื่องนี้ใน Der Angriff“)

เหรียญนี้จับภาพความเป็นจริงที่เกิดขึ้นเพียงชั่วครู่แต่สะเทือนใจ: เจ้าหน้าที่นาซีและผู้นำไซออนิสต์มีผลประโยชน์ร่วมกันในการอพยพชาวยิวไปยังปาเลสไตน์ นาซีต้องการให้เยอรมนีเป็น judenrein (ปราศจากชาวยิว); ไซออนิสต์ต้องการเพิ่มประชากรให้กับรัฐในอนาคตของพวกเขา ความร่วมมือของพวกเขา ซึ่งเป็นไปในเชิงปฏิบัติและฉวยโอกาส เจริญรุ่งเรืองในช่วงทศวรรษ 1930

บริบท: ชาตินิยมยุโรปและการกีดกันชาวยิว

ศตวรรษที่ 19 ได้เห็นการกำเนิดของ ชาตินิยมเชิงชาติพันธุ์ – ความเชื่อที่ว่าชนชาติใดๆ (กำหนดโดยชาติพันธุ์ ภาษา และ “สายเลือด”) ควรอาศัยอยู่ในรัฐของตนเอง นี่คือเชื้อเพลิงทางอุดมการณ์สำหรับการรวมชาติของอิตาลีและเยอรมนี และการก่อกบฏชาตินิยมในจักรวรรดิออสโตร-ฮังการีและออตโตมัน

กลุ่มชนกลุ่มน้อยต้องทนทุกข์ภายใต้ระเบียบใหม่นี้:

-   โรมา (ยิปซี) ถูกขับไล่ ตีตราด้วยแบบเหมารวม และต่อมากลายเป็นเป้าหมายของการกำจัดโดยนาซี
-   โปแลนด์ ถูกกดขี่โดยการทำให้เป็นเยอรมันในปรัสเซียและการทำให้เป็นรัสเซียในจักรวรรดิซาร์
-   เช็ก สโลวัก ยูเครน สลาฟใต้ ถูกกดขี่ในออสโตร-ฮังการี
-   อาร์เมเนีย ถูกสังหารหมู่และเผชิญกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในจักรวรรดิออตโตมัน
-   บาสก์ คาตาลัน เบรอตง คอร์ซิกา ถูกกดขี่ในสเปนและฝรั่งเศส
-   ซอร์บ เดนมาร์ก ฟินน์ บัลติก ถูกกลืนชาติหรือกดขี่ภายใต้การปกครองของปรัสเซียหรือรัสเซีย

กลุ่มเหล่านี้ส่วนใหญ่ตอบสนองด้วยการต่อสู้เพื่อสิทธิหรือเอกราช ในทางตรงกันข้าม ลัทธิไซออนิสม์ยืนยันว่าการแก้ปัญหาการกดขี่ชาวยิวไม่ใช่ความเท่าเทียมในยุโรป แต่เป็นการตั้งอาณานิคมในปาเลสไตน์

การต่อต้านยิวเป็นเงื่อนไขของลัทธิไซออนิสม์

การต่อต้านยิวแพร่หลายมาก่อนที่นาซีจะเกิดขึ้น:

-   เยอรมนี: วิลเฮล์ม มาร์ร บัญญัติคำว่า “การต่อต้านยิว” ในทศวรรษ 1870
-   ฝรั่งเศส: กรณีเดรย์ฟัสเผยให้เห็นการต่อต้านยิวที่ฝังลึก
-   รัสเซีย: การสังหารหมู่ (พ.ศ. 2424–2448) ขับไล่ผู้คนนับแสนให้ต้องลี้ภัย
-   ออสเตรีย: นายกเทศมนตรีกรุงเวียนนา คาร์ล ลูเกอร์ สร้างอาชีพของเขาจากการต่อต้านยิว
-   ฮังการี โรมาเนีย โปแลนด์: การใส่ร้ายเรื่องเลือด โควตา การสังหารหมู่

ชาวไซออนิสต์ตีความการต่อต้านยิวว่าเป็นการยืนยันว่าชาวยิวไม่เป็นส่วนหนึ่งของยุโรป Der Judenstaat ของเฮอร์ซล์ (พ.ศ. 2439) สรุปว่า: การต่อต้านยิวจะไม่มีวันหายไป ดังนั้นชาวยิวจึงต้องการรัฐของตนเอง

การบรรจบกันของไซออนิสต์และนาซี

บันทึกปี 1933

เมื่อวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2476 สหพันธ์ไซออนิสต์แห่งเยอรมนี (ZVfD) ส่งบันทึกถึงอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ โดยระบุว่า:

  “บนพื้นฐานของรัฐใหม่ที่กำหนดหลักการเรื่องเชื้อชาติ เราต้องการปรับชุมชนของเราให้เข้ากับโครงสร้างโดยรวม เพื่อให้เราสามารถดำเนินกิจกรรมที่มีผลเพื่อประโยชน์ของมาตุภูมิในขอบเขตที่ได้รับมอบหมาย… เพราะเราคัดค้านการแต่งงานข้ามเชื้อชาติและสนับสนุนการรักษาความบริสุทธิ์ของกลุ่มยิว”

ข้อตกลงฮาวารา (พ.ศ. 2476–2482)

เมื่อวันที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2476 นาซีเยอรมนีและสำนักยิวลงนามในข้อตกลงฮาวารา (“การโอนย้าย”)

-   กลไก: ชาวยิวเยอรมันฝากทรัพย์สินไว้ในธนาคารเยอรมัน เงินนั้นถูกใช้เพื่อซื้อสินค้าเยอรมันที่ส่งออกไปยังปาเลสไตน์ ผู้อพยพได้รับผลกำไรในปาเลสไตน์เป็นสกุลเงินท้องถิ่น
-   ผลลัพธ์: ชาวยิวเยอรมันประมาณ 60,000 คนอพยพไปยังปาเลสไตน์ภายใต้ข้อตกลงฮาวารา
-   ผลกระทบ: ส่งเสริมการส่งออกของเยอรมนีและการพัฒนาไซออนิสต์ พร้อมทั้งทำให้การคว่ำบาตรของยิวในระดับสากลอ่อนแอลง

Der Angriff และการเดินทางของมิลเดนสไตน์-ทูคเลอร์

ในฤดูใบไม้ผลิปี 2476 เคิร์ท ทูคเลอร์ เจ้าหน้าที่ไซออนิสต์ ติดต่อเจ้าหน้าที่เอสเอส ลีโอโปลด์ ฟอน มิลเดนสไตน์ เพื่อส่งเสริมการอพยพผ่านการรายงานข่าวในสื่อของนาซีที่เป็นบวก มิลเดนสไตน์และภรรยาเดินทางไปกับทูคเลอร์ทั่วปาเลสไตน์ เยี่ยมชมเทลอาวีฟ คิบบัตซ์ หุบเขาเยซรีล ซาเฟด เฮบรอน และเยรูซาเลม

การเดินทางนี้นำไปสู่ชุดบทความ „Ein Nazi fährt nach Palästina“ („นาซีเดินทางไปปาเลสไตน์“) ซึ่งตีพิมพ์ใน Der Angriff ตั้งแต่ 26 กันยายนถึง 9 ตุลาคม 2477

„Ein Nazi fährt nach Palästina“ (พ.ศ. 2477)

นาซีเดินทางไปปาเลสไตน์และเล่าเรื่องนี้ใน Der Angriff

แต่ละตอนมีภาพถ่ายของการตั้งถิ่นฐานและผู้บุกเบิกไซออนิสต์ ต่อไปนี้คือบางส่วนที่คัดเลือกมา

ตอนที่ 1 – Aufbruch nach Erez Israel (26 กันยายน 2477)

  “ที่สถานีรถไฟเบอร์ลิน ชาวยิวมารวมตัวขึ้นรถไฟ พวกเขาร้องเพลงฮีบรูด้วยความมองโลกในแง่ดี พวกเขาตะโกนคำลา: ชาโลม! … นี่คือเสียงเรียกของประชาชนที่ออกเดินทางเพื่อสร้างใหม่”

ตอนที่ 2 – Ankunft in Haifa (27 กันยายน 2477)

  “ที่ท่าเรือไฮฟา คนงานท่าเรือชาวอาหรับมารวมตัวกัน ตะโกนและคว้าสัมภาระด้วยมือที่โลภ ในทางตรงกันข้าม เจ้าหน้าที่ชาวยิวจากสำนักงานตรวจคนเข้าเมืองต้อนรับเราด้วยความเป็นระเบียบและมีวินัย เอกสารของพวกเขาถูกจัดเตรียมอย่างรอบคอบ”

ตอนที่ 3 – Tel Aviv, die jüdische Stadt (28 กันยายน 2477)

  “ที่นี่มีเพียงชาวยิวที่อาศัยอยู่ ทำงาน ทำการค้า ว่ายน้ำ และเต้นรำ ภาษาของเมืองคือฮีบรู – ภาษาโบราณที่ฟื้นคืนชีพ – แต่ตัวเมืองนั้นทันสมัยและเป็นแบบตะวันตก มีถนนกว้างและร้านค้าที่น่าดึงดูด ทุกหนแห่งมีการก่อสร้างเพื่อรองรับประชากรที่เพิ่มขึ้น”

  “ชาวยิวส่วนใหญ่ในปาเลสไตน์เป็นคนมองโลกในแง่ดี ขยันทำงาน มีอุดมการณ์ และตั้งใจจะสร้างแผ่นดินด้วยหยาดเหงื่อของตนเอง – ซึ่งตรงข้ามกับภาพลักษณ์ที่มักถูกนำไปใช้กับชาวยิว”

ตอนที่ 4 – Die Kibbuzim und das Land (29 กันยายน 2477)

  “ในคิบบัตซ์ ทุกมือทำงาน: ผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กเหมือนกัน พื้นที่ชุ่มน้ำถูกระบายน้ำ ปลูกสวนผลไม้ สร้างยุ้งฉาง ที่นี่เกิดชาวยิวประเภทใหม่ – ผู้ที่มีรากฐานในดินและใกล้ชิดกับพื้นดิน”

ตอนที่ 5 – Ben Shemen und die Jugend (30 กันยายน 2477)

  “ในอาณานิคมเยาวชนเบน เชเมน ผู้บุกเบิกหนุ่มสาวได้รับการฝึกฝนไม่เพียงแค่การศึกษา แต่ยังรวมถึงการทำงาน พวกเขาทำนา ดูแลปศุสัตว์ และเดินขบวนด้วยวินัย ดวงตาของพวกเขาส่องประกายด้วยจิตวิญญาณแห่งอนาคต”

ตอนที่ 6 – Die Jesreel-Ebene (1 ตุลาคม 2477)

  “ในหุบเขาเยซรีล ฉันได้พบกับเบน-กูเรียน ผู้นำในหมู่ผู้ตั้งถิ่นฐาน รอบตัวเรา สิ่งที่เคยเป็นหนองน้ำและทะเลทรายกลายเป็นพื้นที่เพาะปลูกที่อุดมสมบูรณ์ ผู้ตั้งถิ่นฐานที่นี่อาศัยอยู่อย่างเป็นชุมชน แบ่งปันทุกอย่าง ด้วยความเชื่อว่าพวกเขากำลังสร้างชาติใหม่”

ตอนที่ 7 – Arabische Düfte (2 ตุลาคม 2477)

  “หญิงชราบางคนนั่งอยู่ตรงข้ามฉัน คนที่แก่ที่สุดไม่สวมผ้าคลุมหน้าแล้ว แม้ว่าจะอยากให้พวกเขาคลุมก็ตาม… และเด็กๆ ที่สกปรกเหล่านี้ รถบัสโยกเยกอย่างน่าสงสาร เด็กสาวตัวเล็กคนหนึ่งเมารถ กลิ่นของชาวอาหรับรอบตัวเราเริ่มทนไม่ได้ เราเองก็ยื่นหัวออกไปนอกหน้าต่าง”

ตอนที่ 8 – Safad und der Norden (3 ตุลาคม 2477)

  “ที่ซาเฟด บรรยากาศตึงเครียด ชาวอาหรับประท้วงต่อต้านอังกฤษ โบกกำปั้นและตะโกน ชาวยิวในย่านเล็กๆ ของพวกเขายังคงอยู่หลังประตูที่มีการรักษาความปลอดภัย ที่นี่เห็นได้ชัด: ชาวอาหรับต่อต้านความก้าวหน้า”

ตอนที่ 9 – Hebron und die Vergangenheit (4 ตุลาคม 2477)

  “เราผ่านย่านยิวที่ถูกเผาในเฮบรอน ซากปรักหักพังยืนเป็นเครื่องเตือนใจถึงวันเวลาอันนองเลือดในปี 2472 เมื่อฝูงชนชาวอาหรับโจมตีเพื่อนบ้านของพวกเขา หินที่ดำคล้ำจากไฟ บ้านที่ว่างเปล่า ความเงียบในที่ที่เคยเจริญรุ่งเรืองด้วยชีวิตยิว”

ตอนที่ 10 – Jerusalem und die heiligen Stätten (5 ตุลาคม 2477)

  “ที่กำแพงร้องไห้ ชาวยิวสวดมนต์อย่างเงียบๆ ชาวอาหรับเดินผ่านและเยาะเย้ย ตะโกนและล้อเลียน รบกวนความศรัทธาของพวกเขา ในตอนเย็น ฉันเข้าร่วมการพบปะของนักเขียนยิวในเยรูซาเลม – ซาลอนที่เต็มไปด้วยการสนทนา ที่ซึ่งประเพณีเก่าพบกับการฟื้นฟูของเยาวชน”

ตอนที่ 11 – Die Zukunft des Landes (6 ตุลาคม 2477)

  “ปาเลสไตน์มีความสามารถในการรับคนเพิ่มอีกหลายพันคน ความก้าวหน้าที่ทำได้แล้วแสดงให้เห็นว่าสามารถทำอะไรได้บ้างเมื่ออุดมการณ์และการทำงานรวมกัน แต่ชาวอังกฤษลังเล กลัวความวุ่นวาย และชาวอาหรับเริ่มไม่สงบ”

ตอนที่ 12 – Eine Lösung der Judenfrage? (9 ตุลาคม 2477)

  “ในปาเลสไตน์ ปัญหายิวพบทางออกของมัน ที่นี่ชาวยิวกลายเป็นผู้ผลิต สร้างสรรค์ และเชื่อมโยงกับแผ่นดิน ปัญหาที่เป็นภาระต่อยุโรปได้รับการเยียวยาในผืนดินของเอเร็ตซ์ อิสราเอล”

จากมิลเดนสไตน์ถึงไอค์มันน์

ในปี 2478 อดอล์ฟ ไอค์มันน์เข้าร่วมหน่วยงานของมิลเดนสไตน์ เขาศึกษา Der Judenstaat ของเฮอร์ซล์ เรียนรู้ภาษาฮีบรูและยิดดิช และเรียกตัวเองว่า “ไซออนิสต์” – ไม่ใช่เพราะความเชื่อ แต่เป็นวิธีการส่งเสริมการอพยพเป็นทางออกของ “ปัญหายิว”

การประชุมเอวีออง ความล้มเหลวของการอพยพ และการทำให้รุนแรงขึ้น

ในเดือนกรกฎาคม 2481 การประชุมเอวีอองรวบรวม 32 ประเทศเพื่อหารือเกี่ยวกับผู้ลี้ภัยชาวยิว ส่วนใหญ่ปฏิเสธที่จะเพิ่มโควตาการอพยพ มีเพียงสาธารณรัฐโดมินิกันที่เสนอที่ดินสำหรับ 100,000 คน แม้ว่าจะมีการตั้งถิ่นฐานใหม่เพียงไม่กี่ร้อยคน

โฆษณาชวนเชื่อของนาซีเฉลิมฉลอง: “ชาวยิวขายได้ – ไม่มีใครต้องการ” ผู้แทนไซออนิสต์มุ่งเน้นเฉพาะที่ปาเลสไตน์ ปฏิเสธจุดหมายอื่นๆ ความล้มเหลวของการอพยพมีส่วนทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของนาซีจากการขับไล่สู่การทำลายล้าง

การติดต่อระหว่างไอค์มันน์และฮากานาห์

ในปี 2480 ตัวแทนของฮากานาห์ ไฟเวล โพลเกส พบกับไอค์มันน์และเฮอร์เบิร์ต ฮาเกน โพลเกสขออาวุธและการสนับสนุนจากนาซีต่อต้านอังกฤษ โดยนำเสนออังกฤษเป็นศัตรูร่วม ไอค์มันน์และฮาเกนเดินทางไปปาเลสไตน์ด้วยตัวตนปลอม ถูกขับไล่โดยอังกฤษ และพบกับโพลเกสอีกครั้งในไคโร ไม่มีการบรรลุข้อตกลง แต่ตอนนี้แสดงให้เห็นถึงความเป็นปฏิบัติ – และความสิ้นหวัง – ของทั้งสองฝ่าย

เงาของอดีต

ก่อนการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ นโยบายนาซีรวมถึง:

-   การยึดทรัพย์อย่างเป็นระบบ (การทำให้เป็นอารยันของทรัพย์สินยิว)
-   การสูญเสียสัญชาติ (กฎหมายนูเรมเบิร์ก)
-   ระบบกฎหมายคู่ (ยิวเทียบกับอารยัน)
-   การกักขังโดยพลการ (ค่ายแรกเริ่ม)

ผู้สังเกตการณ์ชี้ให้เห็นถึงความคล้ายคลึงในโครงสร้างในอิสราเอล/ปาเลสไตน์ในปัจจุบัน: การยึดที่ดิน การปฏิเสธสัญชาติ ระบบกฎหมายแยกสำหรับผู้ตั้งถิ่นฐานและชาวปาเลสไตน์ และการกักขังโดยบริหาร

สรุป: สองหน้าของชาตินิยมเชิงชาติพันธุ์

ลัทธิไซออนิสม์และนาซี แม้ว่าจะมีผลลัพธ์ที่ตรงข้ามกัน แต่ก็มีกรอบร่วมกัน: ทั้งสองเป็นโครงการชาตินิยมเชิงชาติพันธุ์ที่ปฏิเสธการกลมกลืน สรรเสริญการแยกจากกัน และกำหนดตัวตนด้วยชีววิทยา

เหรียญ Der Angriff ที่มีสวัสติกะและดาวแห่งเดวิดเป็นมากกว่าของสะสม – มันเป็นเครื่องเตือนใจว่าการต่อต้านยิวในยุโรปไม่ได้ถูกแก้ไขในยุโรป แต่ถูกส่งออกไปยังปาเลสไตน์ ซึ่งชาวปาเลสไตน์กลายเป็นเหยื่อของ “การแก้ปัญหา” ที่ออกแบบโดยอุดมการณ์ชาตินิยมเชิงชาติพันธุ์สองฝ่าย

อ้างอิง

-   Der Angriff (เบอร์ลิน), ฉบับที่ 226–237 (26 กันยายน–9 ตุลาคม 2477)
-   บันทึกของสหพันธ์ไซออนิสต์แห่งเยอรมนีถึงอดอล์ฟ ฮิตเลอร์, 21 มิถุนายน 2476
-   ข้อตกลงฮาวารา, 25 สิงหาคม 2476
-   บันทึกการประชุมเอวีออง, กรกฎาคม 2481
-   คำให้การของไอค์มันน์ (การพิจารณาคดีที่เยรูซาเลม, 2504)
-   โบอัส, เจคอบ. นาซีเดินทางไปปาเลสไตน์และเล่าเรื่องนี้ใน Der Angriff. History Today, 2523
-   เบรนเนอร์, เลนนี. ลัทธิไซออนิสม์ในยุคเผด็จการ. ลอนดอน: Croom Helm, 2526
-   แบล็ก, เอ็ดวิน. ข้อตกลงโอนย้าย: เรื่องราวอันน่าทึ่งของสนธิสัญญาระหว่างไรช์ที่สามและปาเลสไตน์ยิว. นิวยอร์ก: Macmillan, 2527
-   นิโคเซีย, ฟรานซิส. ไรช์ที่สามและประเด็นปาเลสไตน์. ออสติน: University of Texas Press, 2528
-   เซเกฟ, ทอม. ล้านที่เจ็ด: ชาวอิสราเอลและการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์. นิวยอร์ก: Hill and Wang, 2534
-   เซซารานี, เดวิด. ไอค์มันน์: ชีวิตและอาชญากรรมของเขา. ลอนดอน: Heinemann, 2547
-   ลาคเวอร์, วอลเตอร์. ประวัติศาสตร์ของลัทธิไซออนิสม์. ลอนดอน: Tauris, 2546 [เดิม 2515]
-   ลองเกอริช, ปีเตอร์. การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์: การข่มเหงและการฆาตกรรมชาวยิวโดยนาซี. ออกซ์ฟอร์ด: OUP, 2553